આપણે ભરોસે આપણે ચાલીએ

Some complain; some excuse; some escape; but the brave faces. It’s easy to defend, it’s easy to flee, it’s easy to disappear, but it’s difficult to face. We may seek help when we are in difficulty. We may expect someone to come and rescue us. It creates an illusion in life. Never be dependent on others. 

Awake and arise! Self-awareness is the beginning of wisdom. When almighty God is with us and within us, what else we need. Self-realization makes us self-reliant. Think and feel it. Always say: I am great, potential and divine. I can do anything and everything. 

Here is a little poem in my mother tongue. It made me aware that I should never seek help outside. When we look within, we find an immersive source of worth and might. We have already been gifted with brain and brawn. Why expect someone, when we are able to save the self. Realize and reveal the undercurrent. Infuse the undaunted spirit within. 

It’s a really self-awakeing poem: 

આપણે ભરોસે આપણે ચાલીએ
હો ભેરુ મારા, આપણે ભરોસે આપણે હાલીએ.
એક મહેનતના હાથને ઝાલીએ,
હો ભેરુ મારા, આપણે ભરોસે આપણે હાલીએ.

ખુદનો ભરોસો જેને હોય નહીં રે તેનો
ખુદાનો ભરોસો નકામ;
છો ને એ એકતારે ગાઈ ગાઈને કહે,
‘તારે ભરોસે, રામ !’
એ તો ખોટું રે ખોટું પિછાણીએ, હો ભેરુ મારા…

બળને બાહુમાં ભરી, હૈયામાં હામ ધરી,
સાગર મોઝારે ઝુકાવીએ;
આપણા વહાણનાં સઢ ને સુકાનને
આપણે જ હાથે સંભાળીએ, હો ભેરુ મારા…

કોણ રે ડુબાડે વળી કોણ રે ઉગારે,
કોણ લઈ જાય સામે પાર;
એનો કરવૈયો કો આપણી બહાર નહીં,
આપણે જ આપણે છઈએ, હો ભેરુ મારા…

આપણે ભરોસે આપણે ચાલીએ
હો ભેરુ મારા, આપણે ભરોસે આપણે હાલીએ.

~ પ્રહ્‌લાદ પારેખ

***** 

Choose blessings instead of complaints, choose to explore instead of excusing, choose to fight instead of escaping. Face and learn from everything. This is the best way to develop. Have faith in self first then faith in God comes. Efforts always save us, none else.